Zlewnia wody w salonie?

Wiemy, że czasy są takie, że warto zadbać o wodę. Oszczędzać ją, zbierać deszczówkę np. do beczek lub innych zbiorników. Ale tu wykonawcy zdecydowanie coś się mocno pomyliło.

 

 

Po jakimś czasie od wybudowana tarasu betonowego, inwestor zauważył, że z przylegającymi do niego ścianami budynku (w tym przypadku były to ściany salonu) coś się dzieje. Farba wewnątrz salonu, tuż nad podłogą zaczęła w niektórych miejscach puchnąć i odspajać się od ściany razem z warstwą gładzi.

 

Po jakimś czasie na całej szerokości salonu, ściana przylegająca do tarasu wyglądała, jakby na coś chorowała. Miejscami zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz pojawił się grzyb i zaczął odpadać tynk.

 

 

Wstępne oględziny miejsca zbrodni potwierdziły, że ściana ciągnęła wodę. Była mokra do wysokości około 50 cm.

 

I powiemy od razu, bez przechwalania się, że dojście przyczyn tego stanu było stosunkowo proste.

Wymagało wyłącznie jednego narzędzia.

Dwumetrowej łaty murarskiej, zwanej przez niektórych poziomicą.

Położyliśmy łatę na płytkach tarasu i od razu sprawdziliśmy, czy jest spadek. Był. Można nawet powiedzieć, że w pewnym sensie normatywny, bo wynosił około 1,5 cm na 1m długości tarasu.

Kłopot w tym, że to był spadek nie w tą stronę co trzeba!

 

To był spadek w stronę budynku, a nie na zewnątrz! Zbierająca się na nim w czasie deszczu woda, spokojnie i bez przeszkód spływała sobie w stronę domu. Wprost na ścianę salonu. Jakby ten salon miał pełnić rolę zbiornika na deszczówkę.

 

Przy okazji okazało się, że fugi pomiędzy płytkami były epoksydowe, a nie cementowe. Z czasem płytki zaczęłyby się odspajać od podłoża. Za jakiś czas inwestor i tak miałby problem z tarasem.

 

 

Należało skuć okładziny ceramiczne z tarasu, razem z warstwą kleju i hydroizolacji i poprawić płytę fundamentową. Na szczęście nie trzeba było usuwać całej płyty fundamentowej. Było dość miejsca na wykonanie prawidłowej warstwy spadkowej.

 

Po skuciu okładziny i usunięciu hydroizolacji, pierwotna płytę fundamentową należało zagruntować gruntem sczepnym z piaskiem kwarcowym, wylać na nim warstwę spadkową, położyć hydroizolację, położyć płytki mrozoodporne (najlepiej jasne) na odpowiedni klej (najlepiej klasy C2S1 lub C2S2), przypilnować szerokości fugi (najlepiej na 5 mm), a do zafugowania użyć fugi cementowej.

 

Reszta to tylko poprawienie i pomalowanie ścian (oczywiście po ich wyschnięciu) wewnątrz i na zewnątrz budynku.

 

 

Obyło się bez sądu. Ktoś powie, że nuda, bo znowu bez sądu, ale lubimy taką nudę. Wystarczyła nasza opinia rzeczoznawców i mediacje.

Inwestor odzyskał pieniądze za wykonane przez wykonawcę prace. Za przygotowanie tarasu do naprawy oraz za niezbędne nowe prace i materiały.

 

Prace zleciliśmy ekipie z doświadczeniem, a salon przestał zbierać wodę z tarasu.